In ’88 was hij erbij, nu mist voetbalfanaat uit Braamt het EK in Duitsland

Baars kijkt altijd uit naar de zomers waarin een eindtoernooi plaatsvindt. Al wordt deze zomer toch even anders voor hem. Hij loopt namelijk met krukken en zichtbare pijn naar het museum in zijn achtertuin toe. “Ik heb net een nieuwe knie, daar moet ik nog wel even van herstellen. Ik heb me wel ingeschreven voor kaarten voor de halve finale, maar ben helaas niet ingeloot.” Hij heeft het er dan ook zichtbaar moeilijk mee. “Ja het doet me echt pijn dat ik niet naar het EK kan, maar het gaat nu gewoon echt niet.”

Het vorige EK dat in Duitsland gespeeld werd, is voor Baars en ongetwijfeld heel veel andere Nederlanders het mooiste EK ooit. Dat was namelijk het toernooi van 1988. “Ik was er de eerste wedstrijd tegen Rusland bij. Die verloren we met 1-0. Toen ik ’s nachts niet kon slapen heb ik wel drie keer de wedstrijd teruggekeken op videoband. Ik heb toen aangetekende brieven gestuurd naar het hotel van de spelers, gericht aan Rijkaard, Gullit en Michels. Of ze de brieven gelezen hebben weet ik niet. Maar ik wilde er alles aan doen dat ze door zouden gaan.”

Daarna was Baars aanwezig bij bijna alle wedstrijden van het beroemde toernooi. Hij geniet zichtbaar als hij erover begint. “En dan die wedstrijd tegen Engeland, met die Hattrick van Van Basten. Die laatste goal herinner ik me niet eens meer, het was fantastisch.” De halve finale tegen West-Duitsland moest hij missen. Maar, dat betekent niet dat er geen anekdote bij hoort. “Voor de wedstrijd heb ik de voorspelling op een bierviltje geschreven, penalty Matthäus, penalty Koeman en Van Basten met de winnende. We wonnen dan ook met 1-2.”

Het had weinig gescheeld of de Braamtse fan had de finale dat jaar gemist. “Ik ging naar München zonder kaartje. In de trein kon ik gelukkig voor tachtig Mark een kaartje kopen van een Duitser die niet ging. Dit was na veel onderhandelen, hij wilde er namelijk 150 Mark voor hebben terwijl het kaartje oorspronkelijk maar 16 Mark kostte.” Baars ging op pad met 100 Mark in zijn zak. Zo had hij na aanschaf van het ticket nog 20 Mark over voor een biertje en een braadworst.

Toch kreeg hij na afloop van de finale bijna spijt dat hij dat biertje en die braadworst had gekocht voor die twintig Mark. “Ik kwam na de wedstrijd een steward tegen, met onder andere een handtekening van Van Breukelen op zijn pet. Ik was toen al een verzamelaar, dus die moest ik hebben. Na veel wikken en wegen ging hij akkoord. Toen moest ik nog twintig Mark lenen van iemand om het petje te kunnen kopen.” Gelukkig voor Baars is dat gelukt. Hij heeft de pet nog steeds.

Komt er dit jaar dan net zo’n feest als in 1988? De oranjekoorts ontbreekt volgens Baars nog een beetje. Hij ziet nog weinig versierde huizen in de regio. Toch verwacht hij dat het na een goed resultaat tegen Polen zondag wat meer gaat leven. “Weet je dat het voor het WK in 1974 dat ook in Duitsland plaatsvond, er ook niks te zien was in Nederland? Toen het begon te leven zaten er ineens wel 25.000 Nederlanders op de tribune in Hannover.” Dat jaar kwam Nederland tot de finale, hierin moesten ze echter buigen voor het gastland.

Baars zat in 1988 exact goed met zijn voorspelling voor de halve finale op dat EK. Hij waagt nu ook een gokje als het gaat om de verloop van het toernooi. “Nederland wordt tweede in de poule. Daarna spelen we tegen Oekraïne. Dat wordt een moeilijke pot, maar dat redden we.” Als het schema uitkomt hoe hij het uitgedacht heeft, speelt Nederland daarna tegen in de kwartfinale. “Dat zijn altijd krakers, als we ons niet af laten leiden door de Portugezen moeten we die ook winnen. Dan moeten we wel ons eigen spel blijven spelen.”

Daarna komen we volgens de kenner, net als in ’88, in de halve finale tegen Duitsland. Dat wordt lastig volgens hem omdat Duitsland natuurlijk een groot thuisvoordeel heeft. Ook die wedstrijd winnen we in zijn voorspelling, met 2-1, ook net als in ’88. “En in de finale spelen we weer tegen Frankrijk, en wat dat gaat worden durf ik je echt niet te zeggen.” Mocht dit zo uitkomen, dan speelt het Nederlands elftal net als in ’88 de eerste én laatste wedstrijd tegen dezelfde tegenstander.

Baars moet dit jaar dus vanaf zijn eigen bank zien hoe Nederland de finale haalt. Toch laat hij zich niet uit het veld slaan. “Ik zing gewoon uit volle borst het volkslied mee, en moedig ze net zo hard aan vanuit eigen woonkamer. En wie weet, misschien schrijf ik wel weer een aangetekende brief naar de bondcoach en wat spelers. Ze zitten in het Ritz Charlton in Wolfsburg, dat heb ik vast uitgezocht.”