Tussen zijn stekels door is het mondje van de egel te zien, waarmee hij op een pipetje zuigt. Dino, zo wordt hij genoemd, heeft een moeilijke start van zijn leventje gehad. 70 gram woog hij, zo klein als een walnoot met stekels. Mensen uit Varsseveld vonden hem overdag en dat is bij voorbaat al geen goed teken voor een egel die vooral in de avond leeft. In de egelopvang van Natalja krijgt hij sindsdien speciale voeding om aan te sterken. En een medicijn, vertelt ze vertederend als ze Dino vasthoudt. Hij heeft na drie maanden intensieve zorg het juiste gewicht bereikt, maar terugzetten in de natuur kan nog niet. Hij moet nog leren jagen.
Eigen egelopvang in oma’s kamer
Natalja heeft haar opvang de woonkamer in het huis van haar overleden oma met egelkasten en opgestapelde konijnenkooien ingericht. Deze stonden tot dit voorjaar bij haar thuis in de woonkamer waar ze ook met haar vriend woont. Naast voederbakken, zijn in de hokken stoffen buidels te zien op oude kranten. In die buidels slapen de egels. Een egel komt naar buiten om wat kattenbrokken of de natte paté te eten. Het is bewust warm in de oude woonkamer, anders gaan de egels voorgoed winterslaap in en zullen ze nooit meer wakker worden, legt Natalja uit. Ze is er erg druk mee. Ze heeft een fulltimebaan en staat ‘s morgens heel vroeg op. De baby-egels vragen ook 's nachts om zorg. “Egels zijn net ‘Schweinen’, hun hokken maak ik twee keer daags schoon om verdere infecties te voorkomen.” Daarbij krijgen de egels schone buidels. Dit betekent dat er twee keer per dag een volle wasmachine draait.
Problemen door een late zomer
Haar opvang zat dit jaar snel vol. Normaal krijgt Natalja hoofdzakelijk gewonde egels binnen. Maar nu door het extreme weer, krijgt ze te magere egels in haar opvang. Ze zijn zo verzwakt, dat ze zich niet op hun winterslaap kunnen voorbereiden en vatbaar zijn geraakt voor ziektes. Momenteel ontfermt Natalja zich over het lot van veertien egels. Ze vindt de egels zelf of krijgt ze van vinders, of van de dierenambulance Bocholt en een enkele keer van de dierenambulance Achterhoek.
De zomer kwam laat en dat gaf nog een probleem. De egels gingen later paren. In november kreeg ze nog jonge egels binnen die het zonder de hulp van mensen de winter nooit zullen overleven. November is veel te laat genoeg voedsel voor jonge egels te vinden en voldoende gewicht te hebben voor de winterslaap.
Veel egels is dat dit jaar niet gelukt en de gevolgen tekenen zich nu af. “Met onvoldoende vetreserves blijven ze zoeken naar voedsel, tot ze tijdens het zoeken verhongeren.”, legt Natalja uit. “Verzwakte egels worden ook sneller aangereden. Rijdend van hier naar Bocholt zie je meestal een stuk of vier dode egels op de weg liggen”, zegt ze over de gevolgen. Ook ziet ze te veel strak opgeruimde tuinen, waardoor egels geen voedsel of schuilplaatsen meer vinden. Geen insect of de egel zelf kan zich verschuilen. En dan zijn er de robotmaaiers die de egel bedreigen. Het gaat momenteel zo slecht met de egel dat het dier sinds oktober op de rode lijst staat.
Verzorging, financiering en creatieve oplossingen
Natalja is zeer begaan met het lot van de egels. Ze heeft een tatoeage van haar allereerste egel Max, de egel waarmee met egels opvangen is begonnen. Hij was er sinds 2018, maar heeft zijn infecties nooit overwonnen, vertelt ze treurig. “Als er een egel overlijdt, heb ik het moeilijk.” De verzorging betaalt Natalja uit eigen portemonnee. “En ik heb contact met een lieve dierenarts die behalve meekijkt mij ook van gratis medicijnen voorziet.” Voor extra inkomsten voor haar egelopvang, maakt ze in haar vrije uren kerstlichtjes waarop ze egels heeft geschilderd. Deze verkoopt ze bij haar kapper in Anholt en in de dierenwinkel in Dinxperlo. En ze heeft doneerbusjes bij de dierenarts en bij de dierenwinkel staan.
Egels voorbereiden op een terugkeer in de natuur
“Niet alle egels kan ik redden, maar het deel dat het wel redt, bereid ik voor op de natuur. Ik leer ze jagen in een afgesloten bak waar levende insecten in zitten. Vervolgens bied ik eerst in mijn eigen tuin een natuurlijke omgeving waar ze in egelkastjes die in opgespaard blad staan en waarin ik stro heb gelegd. Als dat goed gaat zet ik ze uit in een natuurreservaat in Anholt. Daar staan ook enkele bakjes met voer om de overgang naar het wilde leven in de natuur niet al te groot te maken. “Ik voel me een gelukkig mens, als ik weer een egel kan terugzetten in de natuur.”
Nu het bijna winter is, kan Natalja de egels niet terugzetten. Haar opvang blijft dus nog maanden vol. En mochten mensen een zieke of verwonde egel vinden, dan staat ze die bij met raad en daad. Ze heeft een handboekje gemaakt met tips over hoe mensen zieke egels kunnen verzorgen en weer in de natuur kunnen uitzetten. Dit gidsje heeft ze in de dierenwinkel neergelegd. Natalja heeft een Facebook-pagina waar ze regelmatig berichten over haar egelopvang plaatst. Soms vraagt ze om donaties. Zoals twee weken geleden toen er nieuwe kooien nodig waren. Die heeft ze deze week kunnen kopen. “Het maakt me blij. Egels kunnen echt niet meer zonder de hulp van mensen leven.”
