Ouders, vriendinnen en Emma zelf hebben hemel en aarde bewogen de ziekte te bestrijden. Al waren er langere momenten dat het beter met haar ging, zeker toen ze zichzelf met haar eigen zaakje als een bevlogen vinologe liet zien en daardoor een baan kreeg, heeft de ziekte heeft haar in de macht gekregen. Lange wachtlijsten bij de geestelijke gezondheidszorg, therapieën die haar weer de goede kant op laten gaan, maar een ggz die vervolgens niet meer naar omziet. Ze ziet telkens andere gezichten voor haar dossier. Er lijkt geen vaste hulpverlener beschikbaar op wie ze kan bouwen. “Het is alsof de zorg niet durft door te pakken”, zo legt haar bezorgde moeder de toestand uit. Dagelijks gaat Emma meer en meer achteruit. De situatie wordt kritieker. Haar moeder is ernstig teleurgesteld in de zorg in Nederland: “Het verbaast me niets, dat zoveel jonge mensen het leven niet meer zien zitten. Je kan gewoon niet maanden wachten om geholpen te worden. De ziekte grijpt als een virusinfectie om zich heen. Wat kan je doen?”
‘Pling!’
Exact zeven dagen verder gaat de telefoon: ‘Pling!’ Een nieuw pop-up- bericht verschijnt: “Update! Het is ons gelukt”, staat er tussen grijze hartjes geappt. De benodigde 27.000 euro inclusief de kosten voor de vlucht bij elkaar, laat ze weten. ”Lieve allemaal, een actie uit angst, woede en verdriet”, roze hartje ‘Emma wil leven!’ afgesloten met weer een roze hartje. Ze appt haar dankbaarheid en trots dat het haar gelukt is.
Deze Emma heeft met hulp van haar online coach alle moed moeten verzamelen om haar lijden online wereldkundig te maken.Haar moeder is opgelucht dat ze de stap in haar ziekteproces kan maken, wetende dat haar dochter nog een loodzware behandeling tegenmoed gaat. 27.000 euro is een boel geld, maar een substantieel klein bedrag om een jong mensenleven naar de glorie van het leven terug te brengen. De wilskracht van Emma bewondert.De ziektekostenverzekering betaalt de behandeling niet. “Jongeren als onze dochter, -net afgestudeerd- hebben een studieschuld en kunnen alleen een basisverzekering afsluiten. Het eigen risico van 385 euro is een aanslag op haar spaarcenten.” Bovendien is haar BMI naar onder het minimum van 17 gedaald en dan ben je voor een Nederlands ziekenhuis en voor de zorgverzekering uitbehandeld.
Een nieuw perspectief
De lange zoektocht met hulp van haar online-coach bracht haar naar Zuid-Afrika waar het wel kon. Daar zitten meer klinieken die gespecialiseerd te werk gaan en met succes. Ze hebben tot in Nederland bekendheid verworven. Maar waarom Zuid-Afrika? Was er ook op korte termijn een plek vrij in het dichtbij liggende Duitsland dat bekend staat om de kuuroorden? Het antwoord is ‘nee’. Ook daar bestaan wachtlijsten. Het is moeilijk inzicht te krijgen over hoe lang jongeren moeten wachten en de omvang ervan. Duitsland is erover erg gesloten als het gaat over cijfers en informatie over hoe jongeren ervoor staan. De Krankenkasse, een verzekeringsfonds waarop mensen in Duitsland zich kunnen beroepen, doet geen uitspraken hierover. Duitse organisaties die met gezondheidszorg te maken hebben reageren afstandelijk en strikt formeel.
Nederlandse en Duitse zorg vergeleken
“In Duitsland krijg je er weinig van mee”, zegt een professionele ervaringsdeskundige die om die reden en formaliteit niet met naam genoemd kan worden. Afwisselend leeft ze in Nederland en Duitsland. Ze werkt in de hulpverlening aan jongeren en is zelf gevoelig voor depressies. “Zorg is in Duitsland afstandelijker en ik heb idee dat er minder jongeren op school uitvallen”, heeft ze ervaren. “In Nederland krijg je snel een diagnose en word er niet meer naar je gekeken als je een stempel hebt als hooggevoeligheid. Ze verwijzen je naar anderen: ‘ga daar maar naar toe’, ‘doe dat’ of ‘ga naar speciaal onderwijs’.” Een ander groot verschil met de Nederlandse behandelmethodes voor geestelijke gezondheidszorg is, dat je in Duitsland eerst naar de psycholoog gaat en die na onderzoeken een diagnose stelt. In Nederland krijg je als eerste medicatie, methylfenidaat (Ritalin) bij ADHD of een antidepressiva. In Duitsland word je sneller opgenomen dan in Nederland. Dat komt doordat er meer ggz-klinieken in de gebieden zijn en bestaat er minder gelaagdheid in de ggz. Een praktijkondersteuner bestaat in Duitsland niet.
'Het is tijd om te gaan'
Emma gaat dus naar Zuid-Afrika voor een nieuwe kans. Met de steun van haar omgeving gaat ze deze uitdaging aan, vastbesloten om haar leven terug te winnen.Het appje aan haar vrienden en bekenden: “Het is gewoon tijd om te gaan, sterretje, rood hartje in verband gewikkeld”, bericht ze. “En ik ga!” Maandag 28 oktober stapt ze op het vliegtuig om te genezen. “Liefs, rood mondje”, wat betekent, ‘dikke kus’ aan allen die haar steunt. De hoop van Emma, haar familie en vrienden richt zich nu op een toekomst waarin ze vrij kan leven.
