Na 25 ging de Joy in Ulft voor één keer weer open, zo ziet het er nu uit

De spanning hangt voelbaar in de lucht. Vijftigers, opgedirkt alsof ze een avond flink gaan stappen staan als ongeduldige pubers voor de ingang te wachten. Er wordt gegniffeld, zenuwachtig bewogen en voorgesteld hoe het er binnen uitziet. “Als je binnenkomt was er toch een bar?”, “Nee, dat was de garderobe en kassa toch?”, “Ach man, ik kan het met niet eens meer voor de geest halen, ik was altijd dronken”, klinkt het vanuit de wachtrij. De mensen staan te popelen om de oude disco weer binnen te gaan.

De eigenaar van het pand, David van Hasselt heet de groep welkom: “Jongens, welkom bij jullie Joy. Waar donderdagavond het bier voor een Gulden was, en je er bij wijzen van spreken zondagavond pas weer uitkwam.” Dan gaat het zware hangslot eindelijk van de deur en stormen de eerste bezoekers naar binnen. Wat het doet met de mensen is onvoorstelbaar, bijna magisch. Sommigen lopen met tranen in de ogen de gang in. Dat moment wordt al snel verstoord door anderen. “Goh, was het hier zo klein en laag? Moet je nog oppassen dat je de kop niet stoot.”

De bezoekers hebben een half uurtje om alle plekken in de oude discotheek te bezoeken. De planning wordt dan ook strak in de gaten gehouden. “Het animo voor de avond is ongekend. We zitten helemaal vol. 260 mensen willen nog een keer binnenkijken”, zegt Van Hasselt. De vraag of mensen nog een keer binnen konden kijken kwam vaak binnen. Zo vaak dat, nu alles binnen veilig is, besloten werd om de deuren nog een keer open te gooien. Van Hasselt: “Per uur halen we er tachtig mensen doorheen. Daarna kunnen ze napraten bij ons in het café (Het Wapen van Ulft, BS.) en dansen met de oude dj van de Joy in discotheek Cocagne.”

Naast de positieve verhalen en leuke herinneringen, was de plek ook wel berucht. Zo grappen meerdere mensen dat ze nog even hun jas moeten zoeken in de garderobe. Het schijnt dat er met enige regelmaat leren jassen verdwenen. In de zaal verderop komen meer verhalen boven. “Hier stond ik te dansen, toen werd er ineens iemand met een bierglas in zijn nek gestoken.” Met enige regelmaat mochten de bezoekers ook niet naar buiten omdat er daar een vechtpartij gaande was. Op de deur van de disco is zelfs een keer geschoten. Daarnaast was er op de veiligheid nog wel wat af te dingen. “Dat hier nooit brand is uitgebroken, dan had je hier net zoiets als in Volendam gehad”, wordt meermaals door mensen gezegd.

Ondanks alle nare herinneringen blijft het voor de meesten echt een mythische plek. Een vrouw barst zelfs in tranen uit door alle emoties en herinneringen die weer bovenkomen, dan zijn we nog niet eens in de grote feestzaal boven geweest. Boven lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. De Griekse zuilen met beelden, muurschilderingen en barren staan er nog. In de ruimte klinkt muziek uit het begin van de jaren negentig. Bezoekers kunnen zich niet inhouden en beginnen spontaan te dansen op de dansvloer. Anderen maken vooral veel foto’s. “Kijk, hier stond mijn man toen zo tegen de paal toen ik hem hier ontmoette.”

Voor de eigenaren van de Joy en Het Wapen van Ulft was het tot een druk maar ontzettend geslaagd weekend. “Wat heeft die discotheek veel voor sommige betekend. Ongelofelijk! Afgelopen zaterdag was voor ons een hoogtepunt in onze korte horecacarrière.”